D-12 : 1977-kwis

Soms ontstaat er ergens in dit onmetelijke universum iets wat later in de geschiedenisboeken omschreven wordt als een supergroep, een verzameling individuen die eenmalig samenkomen en onder moeilijke omstandigheden tot een verbijsterend goed resultaat komen. En inderdaad, deze D-12 quiz zorgde voor de ideale voedingsbodem om er jaren later nog over te spreken. Vijfde (Edit : vierde dus) worden was een verbijsterend goed resultaat in dit selecte gezelschap, en een supergroep was ook gevormd. Super waren Ludwig en Jo, Sam en ondergetekende zorgden ervoor dat van een groep sprake kon zijn. En de moeilijke omstandigheden, daar zorgde D-12 voor. Na de recente gebeurtenissen bij D-12 (in april werd rapper Proof neergeschoten in Detroit) leek een kogelvij pak ons aangewezen om dit duister lokaal te betreden, maar het warme weer was spelbreker zodat we niet geheel met de juiste wapens aan de strijd begonnen. Alhoewel, goed beginnen deden we wel, met een mooie eerste plaats na de eerste ronde, en zelfs nog steeds na de tweede ronde. Maar daarna begon de miserie pas echt goed. Ook al was ons op het hart gedrukt dat de kwis niet enkel rond punk en het jaar 1977 zou draaien, in werkelijkheid bleek daar weinig van aan. Een rondje punk-klassiekers (nee, namen ga ik echt niet geven, dat heb ik tijdens de volledige kwis ook niet kunnen doen), afgewisseld met een ronde punk-originals en een ronde ‘disco uit 1977 die liefst niet in de hitlijsten gestaan heeft’. Vreemd genoeg werd ‘Disco Calippo’ hierbij schandalig over het hoofd gezien. Yep, ik voelde me er even goed thuis als die zwarte luciferverkoper die bij zijn allerlaatste rondje huis-aan-huis-verkoop per toeval aanbelde bij het hoofdkwartier van de KKK (nee, niet K3). Tijdens de Elvis-ronde (de genaamde Elvis P. stierf in 1977) kregen we dan ook nog eens tien fragmenten van deze artiest te horen, aangevuld met tien fragmenten die de man ooit ook wel eens gezongen had maar dan nu in een versie van een andere artiest … geniaal qua concept, maar ik vond er geen bal aan en zat dan maar vruchteloos naar het scherm te kijken, hopend op wat beelden van Argentinië – Ivoorkust maar die kwamen niet. En aangezien Ludwig en Jo op ons hoopten om terug in Lokeren te raken zat er voor Sam en mij niks anders op dan de volledige kwis uit te zitten, waarbij Sam wel af en toe verrassend scherp uit de hoek kwam (jaja, Sam is eigenlijk een punker, vandaar uiteraard die ingepikte kuif). Gelukkig waren er nog de laatste twee rondes, waarin wél meer dan één enigszins recent fragment ten berde werd gebracht … als je recent beschouwt als de afgelopen twintig jaar uiteraard. Helaas bleken die laatste rondes ook niet echt geheel ons ding te zijn (bijvoorbeeld Nirvana met ‘Smells like teen spirit’, wie heeft daar ooit van gehoord ?) zodat wat puntjes bijbrengen en alzo nog een eindsprint richting podium inzetten er ook niet meer in zat … Gelukkig was er nog James Blunt met zijn ‘Wisemen’ en die zeiden : “Been there, done that … and once in a lifetime was more then enough”