Kas&co - Willebroek: 9e plaats

Superzwaar bezette quiz oppermachtig gewonnen door de Metal Mickeys : 9de plaats op tien punten van de 2e plaats en vier op de 5e : de vooropgestelde toptien-plaats was binnen, elk aanwezig JPJ&SG-lid deed zijn duit in het zakje, maar het had zoveel beter gekund :
1. we hebben geen grote blunders geslagen, maar toch jammer dat we 'Quiet life' en 'Soupdragons' schrapten : alleen daarmee al waren we al 6de geweest. Aan de andere kant gokt El Senor dan wel goed tussen Cocteau Twins en Dead Can Dance : het 'Bagagedrager-moment' van de avond helde in ons voordeel ... en kregen we een puntje half en half cadeau na eindeloos geëmmer van M. Siroop tegen het jury-opperhoofd.
2. Net voor de pauze kwamen we de man met de hamer tegen en scoren we een zielige (en onverklaarbare) 12 op 24 (de 1991-1992-ronde denk ik was dat : ik was ekik toen pertank 16 jaar) terwijl alle anderen 16 tot 20 scoren.
3. Had organisator Kas de tijdens ronde 1 tot +/- 9/10 gehanteerde moeilijkheidsgraad ... euh ... gehanteerd voor de laatste 4-5 rondes (2002 tot nu met een 2005-danceronde voor dummies) dan waren we quasi-zeker 2e of 3e geëindigd.
Maar ja, zoals gisteren al tijdens Parijs-Roubaix geopperd : HAD mijn tante vier wielen, dan was het een autobus (of 6 wielen : autoCAR - voor Milla gewoon : AUTO !!!)
Al bij al een positieve ervaring en volgend jaar komen we terug voor niets minder dan de top 5 !!

Eigenzinnige muziekquiz Sint-Niklaas

Tzijn zotten die werken, een onzer grote idolen zong het reeds jaren geleden, en mocht hij nog leven dan had hij waarschijnlijk een nieuwe strofe toegevoegd aan zijn epos … “Tzijn zotten die op 1 april, gaan muziekkwissen in Sint-Niklaas” klinkt goed (bekt lekker zou PG zeggen) én is een waarheid als een koe. Wie bedenkt dergelijke uitdrukkingen eigenlijk, over welke koe gaat het eigenlijk, en gaat dat beest daarmee akkoord ? Maar we zijn aan het afwijken van het onderwerp, en daar is eigenlijk een goeie reden voor. Veel kan ik namelijk niet zeggen over de eigenzinnige muziekquiz. Ik was er wel lichamelijk aanwezig (niet volledig, enkele delen van mijn knie liggen nog ergens in een ziekenhuis in Kortrijk) maar zodra de kwis begon waande ik mij regelmatig op een andere planeet, een parallel universum waar andere, “eigenzinnige” muziekstijlen hoogtij vieren. Meteen een intro-ronde waarbij we sterretjes zagen en met 23 (néééééé, we hebben 27) op 50 nog nipt in de top 10 bleven. Mooie prestatie denk je dan, als je eventjes vergeet dat er slechts 13 ploegen aanwezig waren. Opsommen wat we allemaal fout hadden vóór de pauze zou dan ook veel te veel plaats innemen, maar dat we de legendarische Fuzztones met Strychnine niet herkenden, daar ben ik nog steeds niet goed van. De lijst met andere ongetwijfeld extreem bekende groepen waar we vóór zaterdagavond nog nooit van gehoord hadden is overigens exclusief verkrijgbaar bij onze Sam Gooris. Bij elke ronde zakte de moed ons verder in onze basketsloefkes, maar gelukkig hebben we nog altijd de theorie-reeks waar we traditiegetrouw sterk in scoren. Ondanks een smerige zet van de organisatie (Raffaela, de ietwat minder bekende zus van Raffaele Brescia bij Sweet Coffee plaatsen bracht ons compleet in de war) een mooie 24 op 30 waarmee we langzaam aan onze achterstand begonnen knabbelen. 8ste met slechts respectievelijk 11, 12 en 18 punten achterstand op de ploegen voor ons, we konden beginnen dromen van de top 5 volgens Sam. De rest van de ploeg deelde dat enthousiasme niet echt, en in het kader van 1 april deden we dan ook verwoede pogingen om zoveel mogelijk correcte antwoorden op het laatste moment te veranderen … en ja, Sam, hij trapte er met beide voeten in he. Zo goed zelfs dat hij op den duur uit zichzelf alles schrapte, en uiteindelijk zelfs meespeelde in onze Spinvis-hoax. Blijkbaar werkte deze “alles-wat-juist-is-schrappen” aanstekelijk bij de andere ploegen, want op de een of andere vreemde manier slopen we elke ronde wat dichter, om net voor de laatste ronde op 1 punt te stranden van de plaatsen 5 en 6. En dan was het tijd voor “onze dance-specialist” om zijn duivels te ontbinden. Een geniale één-twee, paar dribbeltjes, en dan uithalen naar de winkelhaal om prachtig te scoren met “Silver screen shower scene”, zo bewijzen nachten geverfd vogelen jaren na datum toch nog hun nut. En ja, inderdaad, het paasmirakel geschiedde dit jaar dus iets vroeger dan gepland, de half-doden herrezen en sloegen na de pauze keihard terug om prachtig 5es te eindigen, met uiteindelijk zelfs twee straten voorsprong op de 6es. We klopten hen op de meet, zou Michel Wuyts zeggen, en dat was uiteraard ons plan. En zo was iedereen terug blij en weltevree, en tuften we goedgemutst terug naar “een of andere etablissement in Kortrijk” om wat oude bekenden tegen het leif te lopen …

O ja, Sam is stilletjes aan een Bekende Vlaming aan het worden, Stubru vroeg onze scorende spits live on air enig voorbeschouwend commentaar, maar daar hoort u ongetwijfeld binnenkort meer over ...